WEWNĘTRZNY SPOKÓJ
Podczas gdy obserwuję życie sawanny, niespodziewanie natrafiam na guźca, który, uciekając przed lwem,
z gracją przelatuje nad nim. Wydaje się, jakby guziec frunął, a jego lekka postać kontrastowała
z majestatycznym spokojem lwa. Ten niezwykły taniec natury, w którym guziec i lew odgrywają swoje role bez naruszania równowagi, ukazuje mi, jak życie w dziczy regulowane jest niewidzialnymi zasadami wzajemnego szacunku i przestrzeni.
Wpatrując się w tę scenę, zaczynam rozumieć, że każde stworzenie, bez względu na swoje rozmiary czy siłę, wnosi do tego świata coś wyjątkowego, co zasługuje na uznanie i ochronę. Ta harmonijna koegzystencja między guźcem, a lwem staje się metaforą dla mojej własnej duchowej podróży, w której uczę się, że prawdziwa siła leży w umiejętności współistnienia, a nie w pragnieniu dominowania.